تمرینات کششی برای فلج مغزی

تمرینات کششی برای مدیریت فلج مغزی

مؤثرترین تمرینات کششی برای افراد مبتلا به فلج مغزی بر افزایش دامنه حرکتی و انعطاف‌پذیری عضلات اسپاستیک تمرکز دارند. این تمرینات حیاتی هستند زیرا عدم انجام کشش می‌تواند منجر به افزایش اسپاستیسیتی شده و به مرور زمان باعث محدودیت بیشتر در حرکت شود.

این مقاله به بررسی فواید تمرینات کششی پرداخته و کشش‌هایی را توضیح می‌دهد که افراد مبتلا به فلج مغزی خفیف می‌توانند در منزل انجام دهند.

اهمیت کشش در مدیریت فلج مغزی

بیش از ۸۰ درصد افراد مبتلا به فلج مغزی دچار اسپاستیسیتی (انقباضات غیر ارادی عضلانی) هستند. این انقباضات مداوم محدودیت‌هایی در دامنه حرکتی ایجاد می‌کنند. در کودکان که به سرعت رشد می‌کنند، اسپاستیسیتی مدیریت نشده می‌تواند منجر به پوسچر غیرطبیعی، حرکات سفت و مهار رشد عضلانی شود. تمرینات کششی می‌توانند باعث افزایش طول عضلات کوتاه شده و بافت‌های همبند شوند، به بهبود دامنه حرکت کمک کنند.

برای افراد با موارد شدیدتر فلج مغزی، استفاده از داروهایی مانند بوتاکس یا باکلوفن ممکن است ضروری باشد تا اسپاستیسیتی به اندازه‌ای کاهش یابد که بتوان کشش مؤثری انجام داد. اهداف اصلی تمرینات کششی شامل موارد زیر است:

• تثبیت تون عضلانی
• حفظ یا افزایش دامنه حرکتی
• کاهش درد
• به تعویق انداختن نیاز به جراحی

این تمرینات نه تنها به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به فلج مغزی کمک می‌کنند، بلکه می‌توانند از پیشرفت بیشتر مشکلات حرکتی جلوگیری کنند.

کشش برای فلج مغزی

بسته به شدت فلج مغزی و سن کودک، ممکن است استراتژی‌های کششی مختلفی توصیه شود از جمله:

کشش غیرفعال (پسیو)

کشش انجام شده توسط شخص دیگر، که نیازی به تلاش کودک ندارد. والدین با کودکان بسیار کوچک یا کودکان با اختلالات شدید حرکتی احتمالا باید عضلات فرزند خود را به طور پسیو کشش دهند.

کشش فعال (اکتیو)

کشش که توسط کودک آغاز و یا حفظ می‌شود. اگر کودک شما کنترل حرکتی کافی دارد، کشش فعال ایده آل است.

کشش طولانی مدت

این نوع کشش جهت کشش عضلات برای مدت زمان طولانی‌تر استفاده می‌شود. این استراتژی‌های کششی اغلب با سایر مداخلات مدیریت اسپاستیسیتی از جمله ارتز‌ها، جراحی یا داروها استفاده می‌شود.

۷ کشش که افراد مبتلا به فلج مغزی خفیف می‌توانند به طور فعال در خانه تمرین کنند

از کودک خود بخواهید که کشش‌ها را حدود ۳۰ ثانیه در یک عضو نگه داشته و سپس برای عضو دیگر انجام دهد:

1. کشش همسترینگ: کودک پاها را روی زمین دراز کرده و تا جایی که ممکن است آنها را صاف نگه دارد. سپس با دست به سمت انگشتان پا خم شود.
2. کشش عضلات چهار سر ران: در حالت ایستاده پا را به سمت پشت بدن خم کرده و بازوی هم‌سمت را برای حمایت بیشتر به زمین تکیه دهد.
3. کشش عضلات کمر و شانه‌ها: در حال نشسته، دست‌ها را به سمت بالا کشیده و تا جایی که ممکن است به سمت بالا حرکت کنند.
4. کشش عضلات گردن: سر را به آرامی به سمت یک شانه حرکت داده و چند ثانیه نگه دارد، سپس به سمت شانه دیگر تکرار کند.
5. کشش عضلات ساق پا: در حال ایستاده، یک پا را به سمت جلو خم کرده و پای دیگر را تا حدی که پاشنه به زمین برخورد کند، صاف نگه دارد.
6. کشش عضلات دست و مچ: دست‌ها را جلوی بدن گذاشته و انگشتان را به سمت خود بکشید.
7. کشش عضلات ران: در حالت نشسته، یکی از پاها را روی زمین گذاشته و پای دیگر را به سمت ران دیگر خم کند.

انجام این تمرینات به طور منظم می‌تواند به بهبود دامنه حرکتی و کاهش اسپاستیسیتی در افراد مبتلا به فلج مغزی کمک کند.

تمرینات کششی برای افراد مبتلا به فلج مغزی

۱ – کشش همسترینگ

1. روی زمین بنشینید و یک پا را صاف کرده و پای دیگر را خم کنید تا کف پای شما به سمت پای صاف شده شما برسد.
2. به آرامی به سمت پای صاف شده خم شوید و حدود ۳۰ ثانیه نگه دارید.

۲ – کشش مچ پا کنار دیوار

1. رو به دیوار ایستاده و کف هر دو دست را روی دیوار قرار دهید.
2. با یک پا یک قدم بزرگ به عقب بردارید تا روی پاشنه پا بایستید.
3. به آرامی پاشنه خود را به پایین فشار دهید (پای جلو باید هنگام پایین آمدن خم شود) و حدود ۳۰ ثانیه نگه دارید.

۳ – کشش پاشنه نشسته

1. برای این کشش به کمربند، حوله یا باند کشی نیاز دارید.
2. روی زمین بنشینید و یک پا را صاف و پای دیگر را خم کنید.
3. کمربند را در پایین پای راست خود حلقه کنید و به آرامی انتهای آن را به سمت بدن خود بکشید و کشش را در دامنه بدون درد حفظ کنید، حدود ۳۰ ثانیه نگه دارید.

۴ – کشش عضلات چهار سر ران

1. در وضعیت ایستاده، روی یک پا تعادل برقرار کنید.
2. پای دیگر خود را از مچ گرفته و به عقب خم کنید.
3. به آرامی پا را از عقب بکشید و کشش را حدود ۳۰ ثانیه نگه دارید.

۵ – کشش زانو تا قفسه سینه

1. در وضعیت خوابیده به پشت، یک پا را صاف روی زمین نگه داشته و پای دیگر را خم کرده و داخل شکم بکشید.
2. پای خم شده را بلند کنید، زانو را به سمت سینه خود بکشید و حدود ۳۰ ثانیه نگه دارید.

۶ – کشش مچ دست

1. یک دست خود را بلند کرده و کف دست خود را به سمت پایین بکشید.
2. از دست دیگر خود استفاده کنید تا کف دست را به آرامی به سمت بالا و داخل بدن بکشید، به طوری که مچ دست به عقب خم شود.
3. بعد، کف دست را به سمت پایین بکشید، به طوری که مچ دست به جلو خم شود.
4. یک راه جایگزین برای انجام این کشش این است که کف دست خود را روی صندلی خود قرار دهید، بازو را صاف نگه دارید و به آرامی مقداری از وزن خود را روی دست بیندازید. سپس دست خود را به طرف دیگر بچرخانید تا پشت دست روی صندلی باشد و به آرامی وزن خود را روی دست منتقل کنید.

۷ – کشش شانه

1. رو به دیوار ایستاده، یک بازو را به سمت دیوار در حالت کشیده قرار دهید.
2. بدن خود را به آرامی در جهت مخالف بچرخانید.
3. به عنوان مثال، اگر بازوی راست شما در مقابل دیوار است، بدن خود را به سمت چپ بچرخانید و حدود ۳۰ ثانیه نگه دارید.

اهمیت ارتز برای کشش پسیو

ارتز‌ها ابزارهایی هستند که برای حمایت، استحکام و اصلاح وضعیت بدن یا اندام‌ها استفاده می‌شوند. این ابزارها به ویژه در کشش‌های پسیو برای افراد مبتلا به فلج مغزی بسیار مفید هستند. برخی از مزایای ارتز‌ها عبارتند از:

• کاهش اسپاستیسیتی: ارتز‌ها می‌توانند مانع انقباضات غیر ارادی شوند.
• حفظ دامنه حرکتی: ارتز‌ها به حفظ دامنه حرکتی مفاصل کمک می‌کنند.
• پیشگیری از دفرمیتی: ارتز‌ها می‌توانند از وقوع ناهنجاری‌های استخوانی و عضلانی جلوگیری کنند.
• بهبود عملکرد روزانه: استفاده از ارتز‌ها می‌تواند به بهبود عملکرد روزانه و کیفیت زندگی افراد کمک کند.

با این توصیفات، کشش‌های فعال و پسیو همراه با استفاده از ارتز‌ها می‌تواند برنامه مؤثری برای مدیریت فلج مغزی ارائه دهد.

از انجام این تمرینات به طور منظم دریغ نکنید و همیشه با پزشک یا فیزیوتراپیست خود مشورت کنید.

ارتز برای کشش غیرفعال (پسیو)

اثرات جلسات کششی روزانه ممکن است برای بهبود اسپاستیسیتی طولانی مدت مؤثر نباشد. بریس، اسپلینت و گچ با اصلاح صحیح راستای اسکلتی-عضلانی و کشش طولانی‌مدت پسیو، حتی زمانی که فرد به‌طور فعال ورزش نمی‌کند، با کوتاه شدن عضلات اسپاستیک مقابله می‌کنند.

گچ گرفتن به صورت سریال (ادامه‌دار) شامل گچ گرفتن مداوم تا یک هفته است. هر هفته (تا ۱۲ هفته)، گچ جدید جایگزین می‌شود تا اثر گچ‌های قبلی را ادامه دهد.

عضلات ما ویسکو-الاستیک هستند، به این معنی که وقتی شما یک کشش را برای مدت طولانی نگه دارید، مقدار تنش برای آن طول کشش داده شده در نهایت کاهش می‌یابد. گچ‌گیری سریال به آرامی عضلات را کش می‌دهد و زمان کافی برای کاهش تنش را فراهم می‌کند تا عضلات بتوانند برای همان مقدار تنش با گچ‌گیری بعدی به میزان بیشتر کشیده و باز شوند. افراد مبتلا به فلج مغزی قبل از تقویت عضله یا گچ‌گیری سریال نیاز به کشش دارند. اگر ارتزها بدون کشش پوشیده شوند، ممکن است به درستی پوشیده نشده یا در هنگام پوشیدن و بعد از آن سبب ایجاد درد گردند.

استفاده منظم از ارتز و کشش نیاز به زمان و تعهد دارد. با بزرگ شدن کودکان، ممکن است به دلایل زیادی برای پوشیدن ارتز و اسپلینت مقاومت کنند. در بخش زیر پیشنهاداتی را برای تشویق کودک شما به کشش و پوشیدن ارتز ارائه می‌دهیم.

چگونه کودکان مبتلا به فلج مغزی را برای انجام تمرینات کششی ترغیب کنیم؟

انگیزه دادن به کودکان مبتلا به فلج مغزی برای کشش روزانه

برای کمک به کودک خود در ایجاد عادت کشش روزانه، هر روز آنها را بعد از صبحانه یا قبل از خواب کشش دهید. کودکان به جای اینکه احساس کنند مجبور به کشش هستند، ممکن است آن را بخشی از برنامه روزانه خود بدانند. انجام تمرینات کششی روتین هر روز ممکن است علاقه و انگیزه کودک را کاهش دهد.

یکی از راه‌های تشویق بیمار برای کشش منظم، ترکیب خلاقانه کشش در فعالیت‌های تفریحی است. در واقع، کشش سرگرم‌کننده شده و کودکان را درگیر فعالیت می‌کند. نمونه‌هایی از بازی‌هایی که می‌توانید با فرزندتان برای ترغیب به انجام کشش انجام دهید عبارتند از:

• بازی سایمون میگه: استفاده از کشش در بازی سایمون میگه می‌تواند راهی مؤثر برای کشش بیشتر کودک شما باشد. مثلاً “سایمون میگه بشین و تا ۲۰ بشمار”.
• آینه شدن: به فرزندتان بگویید هر کاری که انجام می‌دهید را کپی کند. شامل کشش، چهره‌های خنده‌دار و حرکات رقص برای سرگرم‌کننده‌تر کردن بازی.
• سنگ، کاغذ، قیچی: انجام این بازی، اما با پیچ و تاب؛ بازنده بعد از هر باخت باید یک قدم به عقب برگردد تا زمانی که کسی تعادل خود را از دست بدهد. این حرکت خم‌کننده‌های لگن و همسترینگ‌ها را کش می‌دهد.

راه دیگری برای ایجاد انگیزه برای فرزندتان، ایجاد یک سیستم پاداش است. به عنوان مثال، اگر هر روز به مدت ۱ هفته کشش داشته باشند، می‌توانند یک دسر مخصوص بخورند؛ اگر هر روز به مدت ۲ هفته کشش داشته باشند، می‌توانند یک اسباب‌بازی انتخاب کنند. این به کودک شما یاد می‌دهد که چگونه اهداف قابل دستیابی را تعیین کند و به سمت آنها کار کند.

---

فلج مغزی شل (فلاسید): چگونه تون عضلانی پایین را مدیریت کنیم؟

فلج مغزی و کشش: نکات کلیدی

کشش اسپاستیسیتی را از بین نمی‌برد، اما ممکن است سبب بهبود کوتاهی عضله و یا پیشگیری از آن شود. به عنوان یک اقدام پیشگیرانه، افراد مبتلا به فلج مغزی خفیف باید روزانه تمرینات کششی داشته تا محدوده حرکت را حفظ کنند. امیدوارم این مقاله به شما کمک کرده باشد تا بفهمید که چرا برای افراد فلج مغزی مهم است که کشش را در برنامه‌های روزانه خود قرار دهند.

برای کسب مشاوره و رزرو وقت واتس اپ کلیک کنید